Południowo-zachodnie zbocze Petrova, zwane Puhlík, pierwotnie opadało bardzo stromo do podmokłej łąki przy zaporze Svratec. W 1415 r. rada miejska porozumiała się z Prokopem z Písek, który zbudował wodociąg w Čáslaviu, i bogatym brneńskim patrycjuszem Václavem Haasem, aby za własne pieniądze zbudować wodociąg ze Svratki przez Puhlík. Wodociąg miał zasilać fontanny na Górnym i Dolnym Rynku, doprowadzać wodę do browarów i poszczególnych domów. W 1416 r. król Wacław IV potwierdził te ustalenia i w Brnie powstał pierwszy wodociąg. Woda była pobierana z wału Svratka i pompowana przez pompę stojącą przy tzw. młynie Lampl (mniej więcej w miejscu dzisiejszego uzdrowiska na Kopečnej) na wysokość 140 stóp (44,2 m) do zbiornika wodnego na Puhlíku. System rur był pierwotnie drewniany (wiercone rury z drewna sosnowego, połączone krótkimi żelaznymi cylindrami), później kamienny i żelazny. Woda przepływała przez skomplikowany system osadników i komór przelewowych do drewnianych zbiorników wodnych, a stamtąd ulicą Starobrněnską do miasta.

W 1818 r., kiedy zbocze Petrovskiego zostało zmienione na Denisovy sady, stary zbiornik na wodę został usunięty i zastąpiony nowym drewnianym. W tym samym czasie na murze parku zbudowano dwa nowe, zachowane do dziś ceglane zbiorniki na wodę, które oddano do użytku w 1820 r. Prowadzi do nich kamienny chodnik wzdłuż budynku, dostępny z ogrodu biskupiego.

Budynek składa się z dwóch komór o długości 16 m i 17 m i szerokości 6 m. Przestrzeń jest sklepiona (8 m nad podłogą), na której znajduje się taras ogrodu biskupiego. W 1873 r. wodociąg ten został opuszczony, ponieważ system wodny został całkowicie przebudowany. Od tego czasu budynek nie był używany i stopniowo popadał w ruinę. Jednak wielkość tej przestrzeni, która przypomina pustą katedrę, bezpośrednio zachęca architektów i budowniczych do rozważenia możliwości jej przyszłego wykorzystania.