Studnia, która zgodnie z zachowanymi rycinami oraz kilkoma historycznymi mapami i planami stała pośrodku Targu Rybnego, powstała prawdopodobnie na przełomie XIV i XV wieku i prawdopodobnie służyła do 1820 roku, kiedy to została zasypana. Miał kamienną konstrukcję drewnianą z dekoracjami i jeden lub dwa stopnie wyrównujące. Pierwotnie nie posiadał kraty z kutego żelaza, która ozdobiła go dopiero w XVII wieku.

Zaznaczenie studni na kilku planach pomogło dość dokładnie oszacować, gdzie prawdopodobnie znajdowała się pierwotnie. Latem 1999 roku rozpoczęto prace poszukiwawcze na środku placu. Kiedy rozpoczęto wykopywanie szybu badawczego, dwa metry poniżej chodnika znaleziono fragment ceglanego sklepienia, którego użyto do przykrycia studni po jej zasypaniu. Sklepienie miało zapobiegać dalszemu osiadaniu gruntu pod nawierzchnią placu i doskonale spełniło swoje zadanie. Pod nim znaleziono zachowaną kamienną studnię o średnicy 1,4 m, całkowicie wypełnioną ziemią i podsypką. Zasypkę usuwano stopniowo do poziomu dna na głębokość 14,5 m. Po oczyszczeniu studnia została ponownie naprawiona, a brakujące kamienie uzupełnione.

Ciekawe odkrycie czekało na głębokości 11 m. Na tym poziomie w okładzinie osadzony jest ośmiokątny wieniec studni z drewna dębowego, co oznacza, że studnia została dodatkowo pogłębiona o 3,5 m, prawdopodobnie na skutek obniżenia się zwierciadła wody. Potwierdza to powierzchnia kamieni, która powyżej wieńca jest znacznie bardziej wygładzona niż poniżej.

Słup wody w studni wzrósł do wysokości 3 m od czasu zatrzymania pompowania wody po zakończeniu naprawy. Studnia jest obecnie tymczasowo przykryta i czeka na ponowne zintegrowanie z placem, tak jak w przeszłości.