Schrony pod Krawią Górą należą do nieukończonych obiektów wojskowych z czasów II wojny światowej. Ich budowa rozpoczęła się w 1944 r., a według zachowanej dokumentacji na szczycie Krawiej Góry miała powstać duża liczba tego typu obiektów. Do tej pory odkryto i zidentyfikowano jednak tylko dwa obiekty, z których tylko jeden jest otwarty dla publiczności po modyfikacjach.

W drugiej połowie 1944 r. w okolicy ulic Úvoz i Grohova na zboczu Krawi Góry rozpoczęto intensywną budowę schronów przeciwlotniczych, przeznaczonych głównie dla niemieckich mieszkańców tej miejscowości. W tym czasie wojska niemieckie posiadały na Krawiej Górze magazyny materiałów wojskowych i prawdopodobnie amunicji. Niebezpieczeństwo nalotów było więc w tej części Brna więcej niż prawdopodobne. Niemieckie wyspecjalizowane jednostki obrony przeciwlotniczej Luftschutz i Technische Nothilfe zbudowały kilka schronów przeciwlotniczych w dogodnej lokalizacji na zboczach Krawiej Góry. Jednostki te były w większości obsadzone przez czeskich specjalistów i głównie studentów w formie pracy przymusowej w obozach pracy. Ich zadaniem było zbudowanie systemu prostokątnych korytarzy w masywie skalnym z kilkoma wejściami i wyjściami awaryjnymi z dobrą wentylacją i systemem urządzeń sanitarnych.

Prawdopodobnie najbardziej zaawansowana była budowa schronu u wylotu dzisiejszej ulicy Jana Uhra na ulicę Úvoz, gdzie zbudowano około 350 m korytarzy z trzema wejściami. Były to tunele o wymiarach 2,5 x 3 m wycięte tylko w skale z tymczasowym drewnianym wzmocnieniem. Po zakończeniu II wojny światowej postanowiono dokończyć budowę schronu. Na początku lat pięćdziesiątych, po usunięciu drewnianego szalunku, rozpoczęto prace nad wyłożeniem przejść betonowymi blokami. Prace zostały jednak gwałtownie przerwane. Nie wiadomo, jakie powody skłoniły ówczesne dowództwo obrony cywilnej do wstrzymania prac.